Siedząc na swoim tronie, śmieję się, bo denerwuje mnie zawsze branie swojego niewolnika z powrotem. Jest odpowiedzialny za czyszczenie lochu dla mnie, ale mnie rozczarowuje każdym razem. Koncentruje się tylko na butach, doskonale je czysty i są jak nowe. Ale zapomina o reszcie. Zirytowana wywołuję go i zaczynam go bić. Wytykam mu i mówię, że takiej nieuwagi nie może się dalej dzieć. Że nie jest dość, aby mi dać spektakularne buty, które noszę, aby wyczyścić sumienie. Wie, co mam na myśli i cierpi bez oporu. W pewnym momencie nawet całuje moje dłonie, ale nie dał mi na to pozwolenia i uderzam go w tył. I gdy moje dłonie są ciepłe, a jego twarz czerwona, wysyłam go, zadowolona z lekcji, którą mu dałam.