Mój niewolnik czeka na mnie. Przywiązany do krzyża, zbliżam się do niego i opuszczam jego spodnie. Trzymam moją trzcinę, on nie wie. Uderzam go w pośladek, mocno. I gdy on stanie się czerwony, mówię, że teraz ma ten sam kolor, co moje buty. Moja wybór ubrania nie jest przypadkowy… Następnie biorę dziewięciopiórkę i staję się jego plecami. Znaki pojawiają się, i cieszę się kreśleniem ich, aby je jeszcze bardziej pogłębić. Ostatnie uderzenia będą z moją wężową, policzając i krzycząc.