Podczas tego popołudniowego rozmowy między znajomymi na kanapie, Gabriella chce pokazać Gaia i mi, jak grać z jej wiernym małym pieskiem, wiernym stworzeniem, ale pozbawionym godności. Kucnie on na czworakach przed nami z językiem wywieszonym, a pod kierownictwem Gabrielly pocieramy nim twarzą w naszych stopach, aby on je likał. Po pewnym czasie Gabriella pokazuje nam bardziej zabawne warianty gry, kładzie niewolnika na podłodze, przyciskając stopą do jego gardła, zmuszając go do ciężkiego oddychania z językiem wywieszonym: wtedy on używa języka do czyszczenia drugiego stopy. To wydaje się zabawne i więc Gaia i ja próbujemy też, podczas gdy Gabriella już myśli o następnej grze: stojąc na jego twarzy, który, stłamszony, wypuszcza język i pocieramy i kopamy, aby się bawić. Ostatecznie używamy jego głowy jako podparcia dla stóp i odpoczywamy, śmiejąc się z niego.