Moja przyjaciółka Bogini Gabriella i ja siedzimy na czarnym kanapie, która na ten szczególny przypadek ma pewne stopy: niewolnik leży pod kanapą i pełni rolę podstawy, podczas gdy szyja i głowa, które wychodzą, są idealnym oparciem dla naszych stóp. Siedzimy i nasza waga przyciska klatkę piersiową niewolnika, który zaczyna tężyć od tego, jak trudno oddycha. Nasze nagie stopy odpoczywają na jego twarzy i naciskają na szyję, gdy oddychanie staje się coraz trudniejsze i trudniejsze. Nasze stopy ślinią się na jego twarzy, potem on otwiera usta i nam szoruje je po języku, jego twarz staje się czerwona, a on tylko ledwo oddycha, gdy my obie plujemy mu do ust.