Odwiedzam mojego przyjaciela Dulę i znajduję ją w trakcie gry ze swoim mężczyzną leżącym na podłodze. Nie pozwalam jej powtórzyć i przyjmuję zaproszenie do koprołowania na nim również. Kopniemy jego razem, a muszę przyznać, że jego miękkie brzuchy doskonale nadaje się do koprołowania ostrymi szpilkami. Podczas kopnięcia jego ciała przyznaje mi, że jej mąż jest koprołowcem, a krótko potem do nas dołącza kochanek Duli: jak wzbudzające jest to widzieć ją pasją całującą swego kochanka, podczas gdy kopniemy i znieważamy jej upokorzonego męża. Fizyczne i umysłowe cierpienie tego stratyfikowanego, który prosi nas, abyśmy odeszli, ale w rzeczywistości zauważamy, że jest wzbudzony i w końcu nam udaje się wymusić na nim przyznanie się, że lubi być koprołowcem.