Pani Domi zgina się nad twarzą niewolnika i puchnie. Tyle wolno, by niewolnik połknął odchody. Pani Lucy i Pani Kimi wciąż kojczą w pudełko, a Pani Kimi nakazuje mu zjeść wszystko. No, niewolnik bardzo niechętnie się zgadza, więc królowe odchodów dają mu delikatną asystę werbalną i mówią, że jedno własno jest dla jednej damy, a następne dla drugiej. W ten sposób niewolnik faktycznie zje kilka drobnych garbników. Ale jego twarz mówi wszystko, musi tłumić stymulację, aby sam nie zwrócić wymiotów. Dziś królowe odchodów jednak darują niewolnikowi i wypuszczają go. Ale pewnego dnia na pewno wróci do stóp Królowych Odchodów i będzie chciał jeść ich odchody, bez względu na to.