Ahmya była niedoszczętna i, ześlizgnęwszy spodnie, napełniła misę swoim moczem. Potężny, słony strumień wymieszał się z puszystym deserem, tworząc gorący, złoty półmisek. Małe pęcherze ciasta unosiły się na powierzchni zupy moczu, a niewolnik bezzwłocznie rzucił się na zupę, połykając wszystko. Słodko-słony koktajl uciszył jego pragnącą gardło, a zanim zdołał skończyć, Ahmya wypluła ogromne kawałki śliny i wypluła je na dno misy, aby wymieszać z resztkami ciasta. Niewolnik uśmiechnął się wewnętrznie, gdy pożerał jeszcze ciepłą ślinę z dna przezroczystego szklanego talerza.