“Verdomme”, denk ik bij mijzelf, “wat heb ik gedaan? Ik heb het gehele sofa bedekt met uitwerpselen. Een enorme hoop van ze. Het is zo’n verlichting en zo’n genoegen, je weet niet hoeveel. Mijn ontlasting is naar beneden gevallen en uiteengevallen in een taartachtige vorm. Gelukkig dat er nu geen toiletslaaf aanwezig is om al die uitwerpselen schoon te likken en op te eten. Een prachtige, smakelijke uitwerping. Maar gelukkig kan ik het later opschonen en bewaren totdat de toiletslaaf arriveert, zodat hij mijn uitwerpselen direct van dichtbij kan genieten.