Ik word steeds meer en meer verkeld en vies. Mijn dorst naar zwaaitje en uitwerpselen groeit explosief aan. Ik kan mij niet staan het denken aan een mannelijk lid. Ik spring met zo’n passie op het lid van mijn echtgenoot dat het soms lijkt alsof ik klaar ben om de hele dag te zuigen. Maar uitwerpselen trekken mij nog meer aan. Het was voor mij altijd al een ware genot om uitwerpselen direct uit de aars te ontvangen. Mijn poepgang komt allemaal los wanneer ik de open aars boven mijn mond zie en de uitwerpselen eruit vallen en langzaam in mijn mond stromen. Mm… dat is zoveel plezier. Ik ben bereid om, zonder ooit te stoppen, stront recht uit de aars op te likken en op te zuigen. En deze dorst wordt constant groter.