Het was het meest huisgemaakte trainingsmoment van een slavin om haar achterste te visten en ontlasting uit de slavenkont te krijgen. Onze vlijmscherpe vastberadenheid werd vergezeld door een even ongedwongen en plezierig gesprek. Kat had angst om haar vuist in zijn achterste te steken. “Ik ben je spijt”, hij snikte, terwijl hij zijn vuist in zijn achterste duwde. Die avond leerde ik Kat beter kennen, ik begreep veel over haar. Wij waren zo gezellig, grappig. De slavin die overal bedekt was met ontlasting lachte veel en vertelde over haar fantasieën. Het was een geweldige avond.