Het kantoorhondje maakte weer smekende geluiden, waarop klerk Aya besloot het dier zijn dagelijkse maaltijd te geven. Aya squatte over het glazen voerbakje en liet een sterk stroomje urine los. Dit zou de warme soep zijn om de buik van het dier perfectly warm te houden. Haar anus bloeide even open om een knap kettingje bruine worsten te laten zien. De ontlasting was zacht en perfect, en was op de juiste plaatsen ingedeeld. Na verscheidene segmenten in het bakje geloosd te hebben, schoof zij zich langs de menselijke hond en kwam het gezicht van het dier dichterbij. Het had al lang niet meer gepiss en gescheten, en dit was het paradijs. Na het hele geslachtsdeel schoongelezen te hebben, greep zij de ketting van het dier en duwde zijn hoofd naar het voerbakje. De kantoorhond stortte zich op het nu oplosende uitwerpsel en vermalde het in zijn mond, om er zo veel mogelijk van in zijn mond te krijgen. Het menselijke hondje beven van de krachtige stank, die vuil en zuur was en sterk voor een eerste maaltijd.