Hiroto boog devoot voor zijn Meesteres, zorgvuldig zodat hij zelfs de tippen van haar teenen vereerde. Hij werd niet geautoriseerd om rechtstreeks naar de andere meesteressen in de kamer te kijken, want dat zou zijn einde als pisslamp betekenen. De meesteres beveelt hem aan om zich op de vloer te leggen en het vuile afgesneden plastiekpisflesje in zijn mond te dragen. Zijn verouderde tanden knarren vast aan de fles en hij wacht op zijn lot. Eén van de jongere meesteressen staat op en zegt dat haar blaas bijna ontploffen is. Ze lacht en hinkelt over Hiroto’s fles, zo’n randje gewicht geeft om de plastic in zijn mond te laten prikken. Hiroto ruikt het eerst voordat hij het kan zien, een dikke, sterk ruikende urinestroom die dik genoeg is om hem te kiegen. Het smaakt zo zout dat zijn keel terugslaat, waardoor hij de fles nog harder moet knarsen. De meesteres merkt zijn angst en glimlachter, neemt zich veel tijd met de fles voordat ze optrekt. Aya de Wreed, de eigenaresse van de pisspet laat Hiroto oprichten met zijn les en beveelt hem om de andere wrede meesteressen te bedanken. Hij slokt de rest van de smaak uit zijn mond en sabbert de zoutigheid zelfs in zijn keel. Hij buigt alsof hij belachelijk is, waarmee hij de schande op zijn rug tentoonspreidt. Hij zal erg snel weer worden getrokken naar zijn toiletdiensten.