Je kijk toe hoe ik knorrep en zachtjes ademhalend in mijn comfortabele bedje slaap. Plotseling gaat de alarmbel af, auw, wat een rommel! Ik wil absoluut niet opstaan, te lui, veel te laf. Ik praat tegen mezelf over hoe ik eigenlijk nog even blijven willen slapen. Echter, ergens in die buik begint het hard om mij heen te draaien; ik moet echt stevig scheten. Dan komt me een boosaardige idee: ik kan het simpelweg laten lossen. Ik ontspant mijn sphincter en met een luid genotvol gebrom laat ik een dikke walvisvloed los op het behaagzakelijkste beddengoed. Het gevoel van vrijheid en verlichting dat dit met zich meebrengt is fantastisch! Ik voel me nog steeds zo saai dat ik beslis om even door te slapen, samen met deze warme, stomende modderpoep in mijn bed en de ruimte die langzaam maar zeker wordt doortrokken door de krachtige geur van uitwerpselen. Zoete natte dromen! XXX