De meesteres komt de kamer binnen met de zwaarste buik ooit. Zij moest haar uitwerpselen afschudden, anders zou ze een rommel veroorzaken in het openbaar. Ze trekt als eerste haar doekje weg en duwt het in het gat, waar de kop van een ontlastingsslag was te zien. De ontlastingsknecht kijkt verdacht naar de maandverband alvorens eraan te proberen te likken. Het smaakt naar vrouwenvochtjes, en hij houdt er van. Welk een lekkernij! Hoewel licht van smaak en niet iets wat hij normaal gesproten consumeert, is de menselijke toiletpot dankbaar voor alles wat hem gegeven wordt. Dat is het merkteken van alle goede menselijke toiletten. Ze trekt haar roze slippen neer en knikt met de ogen dicht en concentreert zich op de gedempte pijn in haar buik. Zij weet dat het veel zal zijn, dus bereidt zij zich voor op een storm van ontlasting. Het begon te stromen in dikke bruine worsteltjes, één na het andere. Het ontlasting gleed uit haar strakke gat landend in een hoog stapeltje op het gezicht van de ontlastingsknecht. De ontlastingen waren klein en bruin en ruiken krachtig, waardoor de lucht in de hele kamer gekleurd werd. De ontlastingsknecht kon nauwelijks bijhouden terwijl hij de bitterzoete worsten proefde die al vastzaten aan zijn keel. De meesteres ging door en verscheidene segmenten kwamen erbij, zo goed als bedekkend het hele gezicht van de knecht. Met een glimlach op haar werk staat de meesteres nog even te staren naar de volgevreten mond van de ontlastingsknecht en trekt ze haar roze slipjes omhoog.