Zoals jullie al weten, hou ik van wandelen in het bos. Mijn slavin voor hygiënezaken Kat loopt natuurlijk altijd bij mij mee. Tijdens deze wandeling voelde ik behoefte om te poepen. We waren ver genoeg verwijderd van huis en ik wilde niet wachten totdat we thuis waren om op de toilet te gaan. Daarom gaf ik Kat orders om zich neer te leggen op de grond en haar mond breed open te doen. Het witte kapje van mijn jas creëerde een nog betere sfeer alsof ze een toiletblokkie op haar hoofd had. Reeds klaar, mijn toiletpot, ik begon te poepen. De ontlasting viel uit mijn billen in grote stukken. Vang de ontlasting op met je mond, hoer, eet direct op wat je op de grond liggend hebt. Een bergje ontlasting vormde zich op haar mond en op haar gezicht. Een zwerm vliegen daalde onmiddellijk af om aan te geven dat Kat de echte toiletpot is. Hoeveel ontlasting er overblijft, zal ik nu in jouw mond stoppen. Ik wil de ontlasting niet met mijn handen aanraken, ik zal hem met mijn voet in je mond duwen. Ach, flauw, ik ben erover gesmeerd. Het is goed dat je een sneeuwwit pak hebt, dan kan ik de ontlasting eraan wipen. Nu zal ik naar huis rijden en jij zul je geheel bedekt met ontlasting teruglopen en laten zien dat je een fecaliëneter en levende toiletpot bent.