Zoals jullie al weten, heb ik een passie voor bossen en het maken van wandelingen. Mijn slavin Kat gaat natuurlijk ook met me mee. Tijdens deze wandeling had ik behoefte om te poepen. We waren ver genoeg verwijderd van huis en ik wilde niet wachten totdat we thuis waren om op de toilet te gaan. Daarom ordonneerde ik Kat om zich neer te leggen op de grond en haar mond breed open te doen. Het witte kapje van haar jas creëerde de juiste sfeer, alsof ze een toiletblok aan haar hoofd had. Klaar, mijn toilet, ik begin te poepen. Poep viel uit mijn billen in grote stukken. Vang poep op met jouw mond, hoer, eet direct op wat je op de grond liegt. Een berg poep vormde zich op haar mond en op haar gezicht. Een zwerm vliegen daalde meteen af om te bevestigen dat Kat de echte toilet is. Hoeveel poep er overbleef, zal ik nu voeren. Ik wil mest niet aanraken met mijn handen, ik zal hem met mijn voet in je mond duwen. Augh, verdomme, ik ben helemaal besmet. Het is goed dat je een sneeuwwitte jas hebt, ik zal mest eraan wippen.
Nu loop ik naar huis met de auto, maar jij loopt allemaal bedekt in mest terug naar huis en laat iedereen zien dat je een kakeroer en levend toilet bent, geheel bedekt in mest.