Nozomi had de grootste boezem van omgeving, en haar slaaf was verslingerd aan het zuigen en likken hieraan. Zijn mond was in de hemel elke keer als zijn lippen dichtklampen op haar grote, zachte tepels, en zijn vingers kneden en masseren haar tot tevredenheid. Mama Nozomi was de slavens muze en zij wist wat haar tepelzuiger nog gelukkiger zou maken: een zoute treats die alleen zij kon bieden. Ze duwt de slavin even weg, onthult de top van een babyvoedingsfles en piest erin. Het warme, zoute vloeistof vul de fles snel, en in seconden krijgt de fles een warm, lichtgele glans. Ze zet de opdruk terug op de babyvoedingsfles en grijpt de slavin vast. Zijn mond opent als hij de rubberen tepel zuigt, en hij begint de warme, zoute vloeistof op te zuigen. Zijn keel reageert op de zoutigheid, maar hij blijft zuigen om Mama Nozomi te plezieren. Haar vingers verkennen zijn harden staf als hij doorgaat met het prachtige cadeau te drinken dat zij heeft geschonken aan zijn miserabele bestaan.