Anzu sleepte hard aan zichzelf, maar ze kon zich niet staande houden en kon haar stijve, scarlet rode poesie niet stoppen met aaien. De kleine poesje voelde zo goed aan als Anzus vingers in de plooien doordrongen en haar poesje kwam zo vaak het voelde alsof ze in het paradijs was. Tijdens het aaien van zichzelf werd Anzus anus gestopt met de dikste buis die ze konden vinden, zodat ze ademhalingsdruk kreeg. Ze vulde zich snel met hun oplossing, en Anzus anus voelde vol en haar bruine, gegroefde opening had naar verlating geschreeuwd voor ontlasting. Met een hevige stoot stuurde ze een straal van melkachtige bruine stoofzuur op het glazen oppervlak, waardoor de geur de kamer vulde.