Een nieuwe zweep is aangekomen. Het heet een carabash. Het valt niet zo op door de lengte, maar mistress Yara is verrast door de impact van de eerste slag. Het blijkt een echte monsterzwep te zijn. Reeds de eerste slagen laten erg pijnlijke sporen achter. De oorzaak ligt in de dikte van de zweep. Het is zwaarder dan de veerlichte zweepen die tot nu toe zijn gebruikt, omdat het tot aan de tip is gevlochten en dan plotseling stopt.
De anders welbehaveden Hond, gilt van pijn. Hij probeert de meesteres te waarschuwen dat de nieuwe zweep geen speeltje is. Maar de meesteres is verrukt door de pijnverwrongen gegiechel en laat zich niet afschrikken.
Zo wordt Hond getraind met de nieuwe zweep. De enige pauzes die hij krijgt zijn om de onderarmen te snuffelen en te likken, nat van de inspanning van zwepslagen. Unterdanig zuigt de hondje zijn beloning op en likkt de smaak van de meesteres af. Uitputtend en zichtbaar uitgeput van de klappen is de hondje dankbaar voor de loftuitingen van de meesteres.