Emiri keek trots op de naamloze slaven, die aan de vloer gebonden lag. Hij keek haar aan en wachtte tot zij hem zijn urengewaad van gouden stroom gaf. Emiri wilde dat de slavin met zijn ogen om het mocht smeken. Zijn oogen waren hongerig naar urine, de salthéid verwarmde zijn keel en maakte hem compleet. Alleen maar drinken van het urine van Emiri alle dag, totdat zijn buik dolgedaan was van al dat urine. De Mevrouw liet haar schaamlippen dicht bij zijn mond glijden en voelde zijn warme adem van verwachteanticipatie. Langzaam begon ze de zoute urine los te laten in de mond van de slavin. Ze kon zelfs het geluid van haar urine in zijn mond horen als het zich vulde tot capaciteit. En dan schonk ze hem nog meer, opdat hij hardop zou slokken.