Deze toiletblok dacht er aan om zich te verbergen voor mij, hij dacht dat ik hem niet zou vinden en niet voor hem zou komen opdagen! Vier jaar aan bijeenkomsten, vernedering, lager dan hij is, onmogelijk om verder te vallen! Hij is een strijkplaats, een volle toilet en een uitgelopen schmuck. Ik hou ervan om hem te verlagen, te vernederen en te floggen. Hij zit thuis, trekt zich aan, terwijl hij wacht op mij om te komen. Na al dat begin dan zijn dienen, volle vernedering, eten van uitwerpselen. Hij is een subhumain, hij is mijn levende toiletblik.