Voordat ik kon wegkijken, had mijn toiletslavin Kat al haar broek naar beneden getrokken en zat ze bij de struiken. En toen ik haar vroeg wat ze deed, antwoordde ze zo verwaand: ‘Ik piss, en hoezo?’. Oh, dus! Nu ja! Ik ga je nu helpen te plassen.
Ik knielde over haar heen en pissei rechtstreeks op haar. Als het niet om mijn jas was gegaan, was ze geheel nat geworden van urine.
Maar dat is nog steeds niet alles. Ik deed er alles aan en nam een klein scheetje.
‘Sta stil, hier komt jouw beurt.’
Ik versmeerde haar nieuwe witte jas met uitwerpselen, spullen en natuurlijk haar gezicht.
Nu is ze helemaal begroeid met bruine strepen uitgescheiden. Nou ben je thuisgaan met uitwerpselen bedekt.
Houd je hoofd hoog, laat iedereen je schmutterige gezicht zien.