Ze begint al slordig te worden. De buik schemert zelfs door haar jas heen. Haar mond is vies van recentelijk uitwerpselen gegeten. Ze is een blijuitworpeter. De stralen van water spoelen de uitwerpselen weg van haar, van haar kleren, van haar gezicht, maar ze wil niet wassen. Ze heeft nieuw vermaak bedacht. Zij grijpt schuim voor nagelen en begon dit in plaats van zeep te verspreiden. Dit ruikt ook, zei ze, en begon zich in te smeren, overal op haar lichaam. Het schuim coupeert haar lichaam met een dikke laag, opgeblazen borsten hangen in prachtige groepjes. Het schuim doet je huid tintelen, er treedt een onverwachte verfrissende werking op, het schuim bleek menthol te bevatten. Dat voelt goddelijk, verklaart Maya, ze vindt het leuk.