Jeśli ten ogier chce stać się moim wyróżnionym, musi nauczyć się rozpoznawać moją woń. Zbliżam się do niego trzymając w ręce różdżkę. W jego oczach widzę strach przed możliwością kary. Ale nie zamierzam jej używać do ukarania, lecz jako narzędzie do zapewnienia, by moje majtki były zawsze przed jego twarzą. I tak jest. Usuwam je, kładę je na różdżce i tak, jak osioł z kawałkiem marchwi, on posłusznie drapie się po całym pomieszczeniu. Nie wiem, czy bardziej mu to przynosi przyjemności, aby pachnieć moimi wydechem czy odczuwać dotyk mojej nagiej skóry, podtrzymując moją wagę na swoim grzbiecie. Ten ogier był dobry … uniósł mnie, powstał na dwóch nogach i teraz może rozpoznawać moją woń … Teraz stał się moim wyróżnionym.