Jestem zmęczony, chcę odpocząć, ale zdaję sobie sprawę, że jeszcze nie miałem dziennej dawek stemplowania i nie mogę pozwolić, by niewolnik uniknął tego. Natychmiast staję na moim osobistym materacu bez nawet zdejmowania butów: chodzę, kopczę na brzuchu i stempeluję także jego twarz wszystką swoją wagą. Kontynuuję bez butów i mogę też użyć stóp do machania nim: niewolnik dziękuje mi, próbując mnie powstrzymać, ale przed snem cieszę się przedłużonym stemplowaniem twarzy, które pozbawia go dechu aż do pocenia się i zaczerwienienia.